Jade Mintjens: "Ik ga in joggingbroek naar de winkel" (interview)

Of je nu in astrologie gelooft of niet, stiekem heeft iedereen weleens wat over zijn sterrenbeeld opgezocht. Comedian Jade Mintjens is geboren op 7 oktober 1998 en is dus een Weegschaal. Hoeveel Weegschaal zit er in Jade Mintjens? We gingen samen met de grappigste vrouw van de Kempen en de koningin van de zelfrelativering op zoek naar antwoorden.

We vallen meteen met de deur in huis: Weegschalen zouden ijdel zijn. Klopt dat, aangezien je een performer bent?

Jade Mintjens: "Ik denk het wel, maar wel op een gezonde manier. Als ik optreed, vind ik het belangrijk dat ik goed gekleed en geschminkt ben en dat mijn haar goed ligt. Maar ik kan wel gewoon zonder schmink en in mijn joggingbroek naar de winkel gaan, ook nu ik word herkend op straat. Het ergste dat er kan gebeuren, is dat mensen denken: “Die ziet er op tv wel veel beter uit.” (Lacht)

Onder een van je YouTube filmpjes las ik: “Ze is best grappig, maar toch vooral een lekker dier.” Hoe ga je om met dat soort rare complimenten?

“Ik lees de commentaren meestal niet, want daar zitten vaak ook negatieve reacties tussen. Maar als ik dan toch eens naar zo iemand zijn profielfoto ga kijken, denk ik: “Oei Ronny, je bent oud genoeg om mijn vader te zijn.” (Lacht) Ach, zo’n opmerkingen
zijn misschien wat ongepast, maar vaak zijn ze niet slecht bedoeld.
Ze doen me alleszins weinig.”

Jouw vader is muzikant en je mama zangeres. Was je voorbestemd om op het podium te staan?

“Misschien wel, want als kind verkleedde ik me graag en wou ik actrice worden. Maar acteren en comedy zijn wel totaal andere disciplines dan muziek.”

Is het dankzij die muzikale opvoeding dat je soms ook een gitaar op het podium gebruikt?

“Zeker niet. Mijn papa is een getalenteerd pianist en ik heb ook piano gestudeerd op de muziekschool. Maar het is niet leuk dat je vader uitblinkt in een instrument, terwijl je zelf nog aan het leren bent. Dus ben ik gestopt met de muziekschool en heb ik op eigen houtje gitaar leren spelen. Al vind ik dat al te sterk uitgedrukt. Eigenlijk maak ik gewoon kampvuurmuziek die mijn moppen ondersteunen. Wat ik op de gitaar doe, dat kan iedereen op een paar dagen leren.”

Van Weegschalen wordt gezegd dat ze echte teamplayers zijn.

“Als ik in een nieuwe groep terechtkom, kijk ik altijd eerst de kat uit de boom. Ik ben nogal introvert. Maar eens ik me op mijn gemak voel, werk ik wel graag in groep. Dat merk ik vooral sinds ik bij ‘De Ideale Wereld’ werk. Dat staat in contrast met mijn job als stand-up comedian, waar ik alleen aan een show schrijf en ook alleen op het podium sta.”

De stelling dat Weegschalen moeilijk alleen kunnen zijn, gaat bij jou dus niet op?

“Helemaal niet. Ik ben heel graag alleen. Ik ben enig kind, dus ik heb van jongs af aan geleerd om alleen te spelen. Sterker nog: als wij met de collega’s van ‘De Ideale Wereld’ op weekend gaan, zoek ik altijd een moment om me even af te zonderen en wat tijd voor mezelf te nemen. Ik heb daar echt behoefte aan. Onlangs ben ik ook op m’n eentje een dag naar Parijs gegaan. Zalig!”

Is het als introvert dan geen opgave om al die BV- feestjes af te schuimen?

“Soms word ik aangeraden om naar bepaalde evenementen te gaan, omdat die goed zijn om te netwerken. Maar het is voor mij inderdaad een drempel om ergens naartoe te gaan waar ik geen of weinig mensen ken. Ik ga ook maar op de helft van dat soort uitnodigingen in. Al ben ik achteraf meestal wel blij dat ik ben geweest.”

Word jij, als comedian, geacht om altijd de grappige van de groep te zijn?

“Dat is het lot van elke comedian, denk ik. (Lacht) Ik zoek de humor waarschijnlijk iets meer op dan de gemiddelde mens, maar ik zal mezelf nooit bewust profileren als de grappenmaker. Ik merk wel dat mensen die mij niet kennen vaak geneigd zijn om grappen te maken, bijvoorbeeld wanneer ze na de show een babbeltje komen doen of een foto komen vragen. Of ze lachen met dingen die ik zeg die totaal niet grappig bedoeld zijn. Dan zeg ik bijvoorbeeld “Voor mij een cola zonder ijs” en dan beginnen ze te lachen. Terwijl ik echt gewoon een cola zonder ijs wou.” (Lacht)

Weegschalen hebben een groot gevoel voor rechtvaardigheid. Herkenbaar?

“Helemaal! Ik lig van veel dingen wakker ’s nachts. Ik heb vaak het gevoel machteloos te staan tegenover de grote problemen in de wereld. Ik probeer op kleine schaal mijn eigen steentje bij te dragen - ik steun goede doelen en probeer altijd vriendelijk te zijn, dat soort dingen - maar toch heb ik vaak het gevoel dat dat druppels op een hete plaat zijn.”

Helpt humor jou om de dingen te relativeren?

“In mijn zaalshows heb ik het zelden over zware onderwerpen, daar hou ik het luchtig en
toegankelijk. Maar bij ‘De Ideale Wereld’ spelen we natuurlijk wel in op de actualiteit. Vroeger kon de actualiteit mij op slag verdrietig maken, maar nu kijk ik daar op een andere manier naar. Nu denk ik eerder na over hoe we dat in een sketch kunnen gieten in plaats van meteen te denken: “Help, de wereld is om zeep!” (Lacht)

Weegschalen hebben het vaak moeilijk om hun emoties te uiten en boos te worden.

“Ik denk dat ik vrij goed ben in het communiceren van mijn gevoelens. Als ik met iets zit, probeer ik dat op een constructieve manier te bespreken met de persoon in kwestie, zodat het niet ontploft. Echt boos worden en roepen brengt je nergens. Ik kan mijn emoties wel goed verbergen, omdat het soms niet anders kan. De dag dat mijn bomma is gestorven, moest ik optreden. Dan moet je je emoties wel kunnen verbergen, want de mensen hebben niet betaald om mij te zien blèten op het podium.”

Weegschalen hechten veel belang aan harmonieuze relaties.

“Dat klopt. Ik heb niet heel veel vrienden, maar degene die ik heb, daar kan ik alles tegen zeggen. Ik heb een heel goeie band met mijn familie en mijn vriend en ik vullen elkaar perfect aan. Omdat ik het zo druk heb, laat ik soms wekenlang niets van me horen. Mijn omgeving maakt daar totaal geen probleem van, ze hebben daar alle begrip voor.”

En dan nog een laatste: Weegschalen zijn vaak lui.

“Check! Ik ben supergoed in lui zijn. (Lacht) Soms wou ik dat het niet zo was, want dat leidt vaak ook wel tot uitstelgedrag. Mijn ideale vrije dag bestaat uit Deliveroo bestellen, Netflix kijken en met vettig haar en in joggingbroek met mijn twee honden in de zetel hangen. Soms schilder of puzzel ik, maar op zo’n dag doe ik liever niets dat echt productief is.”